นี่คือสิ่งที่วิทยาศาสตร์ได้กล่าวไว้:

ก่อนที่เราจะพูดถึงว่าสบู่ทำให้สิ่งต่าง ๆ สะอาดได้อย่างไร ก่อนอื่นให้พิจารณา: สกปรกหมายความว่าอย่างไร?

สิ่งที่คุณพยายามทำความสะอาดด้วยสบู่ส่วนใหญ่ เช่น อาหารที่อบบนจาน ฝุ่นที่เกาะบนผิวของคุณ จะถูกเติมด้วยน้ำมัน ล้างออกด้วยน้ำได้ยากเพราะโมเลกุลของน้ำจะดึงดูดกันและกันมากกว่าที่จะเป็นน้ำมัน โมเลกุลของน้ำมันมีขนาดใหญ่และอึดอัด และพวกมันไม่มีขั้ว — ลงท้ายด้วยประจุไฟฟ้าต่างกัน — ดังนั้นจึงไม่ติดง่ายนัก เมื่อคุณพยายามล้างกระทะที่มันเยิ้มด้วยน้ำเปล่า กระทะก็จะไหลออกไปโดยไม่หยิบเอาสิ่งสกปรกและคราบมันที่เกาะบนพื้นผิว

แต่เมื่อหลายพันปีก่อน ผู้คนค้นพบวิธีสร้างสารที่เอาชนะการต่อต้านอย่างลึกซึ้งระหว่างน้ำมันกับน้ำ หากพวกเขาเอากรดไขมัน เช่น ไขมันจากวัวหรือแกะมาผสมกับสารอัลคาไลน์ เช่น น้ำผสมกับขี้เถ้า มันจะผลิตเต้าหู้สีน้ำตาลหนาซึ่งมีประสิทธิภาพอย่างเหลือเชื่อในการขจัดสิ่งสกปรกออกไป สูตรนี้มีขึ้นในสมัยโรมันโบราณ

ทุกวันนี้ เราผลิตสารนี้ด้วยน้ำมันบริสุทธิ์สูงและสารละลายอัลคาไลน์ที่ผลิตทางอุตสาหกรรม ดังนั้นจึงดูดีกว่ามาก (และมีกลิ่นดีขึ้นด้วย) แต่มันก็ยังคงเป็นผลิตภัณฑ์เดียวกัน: สบู่

Dear Science: เราจะรู้ได้อย่างไรว่าโลกอายุเท่าไหร่?

โมเลกุลของสบู่มีความเหมาะสมอย่างยิ่งในการผสมน้ำมันและน้ำ เนื่องจากมีคุณสมบัติร่วมกันบางประการ สารอัลคาไลน์ที่ช่วยสร้างมันทำให้มี "หัว" ขั้วที่ปลายด้านหนึ่ง ประจุไฟฟ้าที่ศีรษะทำให้ "ชอบน้ำ" หรือชอบน้ำ เนื่องจากอะตอมของไฮโดรเจนในโมเลกุลของน้ำมีประจุบวกเล็กน้อย เมื่อคุณเปิดก๊อกน้ำ หัวของโมเลกุลสบู่จะจับกับโมเลกุลน้ำที่ใกล้ที่สุดได้อย่างง่ายดาย

ในขณะเดียวกัน ส่วนประกอบของกรดไขมันทำให้สบู่มีหางยาวที่ทำจากอะตอมของคาร์บอนและไฮโดรเจน เช่นเดียวกับน้ำมัน หางนี้ไม่ชอบน้ำ จึงยึดติดกับจาระบีบนกระทะ

เห็นได้ชัดว่าสบู่เป็นสารที่ทรงพลังมาก มีความสามารถทางเคมีที่น่าทึ่ง ในความเป็นจริง สบู่เก่าธรรมดาทำงานได้ดีมากจนการเติมสารต้านแบคทีเรียไม่ได้ทำให้มีประสิทธิภาพในการกำจัดเชื้อโรคมากขึ้น ตามที่สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาระบุ (สารต้านแบคทีเรียอาจช่วยขยายพันธุ์แบคทีเรียที่ดื้อต่อยาปฏิชีวนะซึ่งเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ดีที่ควรหลีกเลี่ยง)